MAINE COON – ŁAGODNY OLBRZYM
Znana legenda głosi, że maine coony powstały ze skrzyżowania półdzikich kotów domowych z szopami. Dowodem na to ma być typowe ubarwienie tych kotów (ciemne pręgowane futro jak
u szopów) i krzaczasty ogon. Stąd powstała nazwa (coon pochodzi od słowa raccoon – szop pracz), jednak biologicznie jest to niemożliwe. Istnieją także inne teorie na temat pochodzenia maine coonów, jednak jedynym niepodważalnym faktem jest, że ta jedna z najstarszych naturalnych ras Północnej Ameryki pochodzi głównie ze stanu Maine. Inni znawcy kotów twierdzą, że maine coony są rezultatem naturalnych krzyżówek kotów krótkowłosych sprowadzonych do Ameryki w XVII wieku i angor lub persów przywiezionych przez żeglarzy w XIX wieku.
Ponieważ jest to najstarszy kot długowłosy w Ameryce, słusznie uznano go za najlepszego kota Północnej Ameryki na pierwszym oficjalnym pokazie kotów w 1895 roku. Kiedy jednak miłośnicy tych zwierząt zaczęli sprowadzać persy i syjamy, „mainkuny” poszły w zapomnienie. Dopiero w latach pięćdziesiątych naszego stulecia zainteresowanie tą rasą wzrosło i w 1976 roku maine coony zostały uznane przez CFA za rasę standardową z własnym championem. Od tego czasu popularność tych kotów nie maleje. Miłośnicy kotów z Nowej Anglii utrzymują, że maine coony są największe (osiągają wagę około 15 kilogramów), najmądrzejsze i najpiękniejsze na świecie. Od momentu powstania Klubu Miłośników Maine coonów w 1953, w Skowhagen
w stanie Maine wybierany jest co roku stanowy champion tej rasy.
Wzorcowy maine coon ma długie, miękkie, jedwabiste futro oraz przeróżne kolory i łączenia barw. Nie dopuszcza się jedynie ubarwienia syjamów. Koty te są duże, muskularne, z szeroką piersią i długim tułowiem, nieco trójkątne w kształcie. Duża, zaokrąglona głowa z wystającymi kośćmi policzkowymi i owłosionymi uszami uzupełnia kształtną sylwetkę. Szeroko rozstawione oczy są duże, owalne i w różnych kolorach (zielone, złote, miedziane). Dobrze harmonizują z futrem. Nogi są średniej długości, proporcjonalne do całej sylwetki, zakończone dużymi, okrągłymi, dobrze owłosionymi poduszeczkami, które w mroźnym klimacie stanu Maine pełnią rolę butów zimowych. Ogon-pióropusz dopełnia całości.
Maine coony są przyjazne i serdeczne. Są nastawione na życie w rodzinie i żyją w zgodzie
z innymi zwierzętami domowymi. Pierwotnie były to zwierzęta „robocze”, lecz ci wspaniali łowcy są także zwierzętami inteligentnymi, pewnymi siebie i skorymi do psot. Dobrze znoszą ostry klimat
i łatwo przyzwyczajają się do łagodniejszych warunków. Kocięta dojrzewają wolno i dopiero
w wieku czterech, pięciu lat osiągają pełny wzrost. W miocie może zdarzyć się, że kociak będzie innego koloru i z innym deseniem.
Źródło: „Koty. Encyklopedia ilustrowana” Britt Strader